Wielka postać Marii Skłodowskiej-Curie na stałe wpisała się w historię nauki, a jej genialne odkrycia w dziedzinie chemii i fizyki wywarły ogromny wpływ na rozwój współczesnej nauki. Zdobywczyni dwóch Nagród Nobla, Skłodowska-Curie została zapamiętana przede wszystkim jako odkrywczyni nowych pierwiastków chemicznych – polonu i radu.
Odkrycia Marii Skłodowskiej-Curie
Maria Skłodowska-Curie urodziła się w 1867 roku w Warszawie. W młodym wieku wyemigrowała do Francji, gdzie kontynuowała naukę i przyczyniła się do znaczących postępów w dziedzinie nauk ścisłych. Prowadzone przez nią badania doprowadziły do odkrycia dwóch do tej pory nieznanych pierwiastków – polonu i radu. Te przełomowe odkrycia nie dość, że zmieniły oblicze chemii i redefiniowały naukowe pojęcie atomu, to jeszcze wywarły ogromny wpływ na rozwój medycyny, szczególnie w kontekście działania i zastosowania promieniowania. Maria Skłodowska-Curie była wówczas jedną z niewielu kobiet na polu nauki i w przeciwieństwie do większości kolegów po fachu, zdobyła uznanie na całym świecie.
Odkrycie polonu
Pierwszym z odkrytych przez Skłodowską-Curie pierwiastków był polon (Pó), który odkryła w 1898 roku. Nazwa pierwiastka była hołdem dla ojczystego kraju Marii, Polski. Odkrywcą polonu stała się badając próbki uranu, w których dostrzegła obecność nieznanej do tej pory substancji. Ten radioaktywny pierwiastek był opisywany przez Skłodowską-Curie jako „wielokrotnie bardziej aktywny niż sam uran”. Polon był używany jako źródło promieniowania alfa podczas badań prowadzonych przez Skłodowską-Curie, a jego odkrycie sposób rozpoznawania nieznanych związków.
Polon wprowadził zatem nowy element do tabeli pierwiastków Mendelejewa i umożliwił prowadzenie dalszych badań nad radioaktywnością. Ciekawostką jest fakt, że początkowo naukowcy mieli trudności z odnotowaniem pierwiastka, jako że jego ilość była bardzo mała, a wyodrębnienie go było skomplikowanym procesem. Dzisiaj polon jest wykorzystywany w różnych dziedzinach przemysłu, a także ma zastosowanie medyczne, szczególnie w kontekście radioaktywnego leczenia nowotworów.
Odkrycie radu
Drugim odkryciem Skłodowskiej-Curie było odkrycie radu (Ra). Odkrycie to stało się faktem rok po odkryciu polonu, również w 1898 roku. W procesie wyodrębniania polonu Maria dostrzegła obecność jeszcze jednej, nieznanej dotąd substancji. Po długotrwałych i żmudnych badaniach udało jej się wyodrębnić z minerału uraninit nowy pierwiastek, który nazwała radem.
Radium ma niezwykłe właściwości. Występuje w niewielkich ilościach w przyrodzie, jest radioaktywne i emituje promieniowanie, które – jak stwierdziła Skłodowska – potrafi „przenikać materię”. Radium znalazło zastosowanie w medycynie, przemyśle i produkcji energii. Odkrycie radu umożliwiło naukowcom zrozumienie zjawiska radioaktywności i było punktem wyjścia do rozwoju tak zwanej terapii radowej w leczeniu raka.
Opisane przez Marię Skłodowską-Curie pierwiastki, polon i rad, były pierwszymi pierwiastkami radioaktywnymi odkrytymi przez człowieka. Ich odkrycie nie tylko zrewolucjonizowało postrzeganie świata przez naukowców, ale również miało znaczący wpływ na rozwój medycyny, technologii i przemysłu. Jak widać, dorobek naukowy Marii Skłodowskiej-Curie jest nieoceniony, a jej odkrycia są podstawą do dalszych, przełomowych badań w dziedzinie nauki.
